FOTONIEUWS

Muziek in de Toonzaal - Willem Vermandere - 14 december 2015

01/41 

   

-foto's van het optreden van Willem Vermandere (Pol, we gaan ne keer beginne, durfde 't aan") dat 2 uur aan een stuk duurde maar geen moment verveelde. Poëtisch-nostalgische liedjes over de tijd van het jaar met af en toe een luchtige opmerking er tussendoor zodat het niet te zwaar werd, zoals bij het schrijven van de teksten "aan het eind van ieder liedje content". Vermandere komt uit de Westhoek in Vlaanderen, het puntje aan de kust net boven de Franse grens, hij zingt zijn liedjes in het dialect maar verstaanbaar voor de Nederlanders. In die streek is in de Eerste Wereldoorlog gruwelijk hard gevochten getuige de vele kerkhoven met witte kruisen waarnaar veel Engelsen "toeristen van over de plas" nog altijd komen kijken, naar de jongens die daar liggen, voor altijd jong. Er zijn ook witte graven met Arabische teksten ("lieve jongen, we vergeten je niet"), moslims die voor onze vrijheid vochten.
Hij herinnerde ook aan de vluchtelingen van die tijd, uit de Westhoek trokken ze naar Frankrijk en uit het noorden van Vlaanderen trokken ze naar Nederland waar ze gastvrij en vriendelijk ontvangen werden, waar voor nog eens dank aan Nederland.
Aan het slot zong hij "om die mensen hier weer naar buiten te krijgen" zijn bekende Blanche en zun peert (over een zwerverstype die rondgaat met zijn paard en wagen). De rest van de teksten waren nieuw en soms heel actueel, zoals over migranten, een oude moeder van wie zeven zonen geëmigreerd waren en waarvan ze er een na 40 jaar teugziet maar niet herkent.
Willem Vermandere, zang, saxofoons, fluit en gitaren,

Pol Depoorter, gitaren.