FOTONIEUWS

VOC - Veteranen Ontmoetingscentrum - De Fuik - Den Bosch West - 26 juni 2021 e.v.

+ 26/6/2021 Veteranendag in het VOC aan De Fuik
+ 28/8/2021 Herdenking in het Zuiderpark voor de Bossche gesneuvelde militairen
+ 28/8/2021 bijeenkomst in het VOC met postume uitreiking medailles
+ 11/9/2021 gado gado-maaltijd
+ 27/11/2021 veteranenkalender
+ 14/3/2022 - Commonwealthday

+ 27/8/2022  VOC - Herdenking Omgekomen Bossche Militairen in Zuidoost-Azië 1941-1962

+ 24/12/2022  Kerstlunch voor veteranen met familie en genodigden in De Fuik 

>>Op mobieltje menu omhoog schuiven
en toestel kantelen om de knoppen rechtsonder de foto's te zien<<

+ 26/6/2021 Veteranendag in het VOC aan De Fuik

Het Veteranen Ontmoetingscentrum heet nu VOC Den Bosch - Brabant Noord met een nieuw logo dat door Jeroen en Ansje van het bestuur samen met overste Badoux onthuld werd. Vooraf vroeg Jeroen om een minuut stilte om alle veteranen te gedenken die er niet bij konden zijn.
Jeroen en Ansje stelden ook hun nieuw medebestuurslid Louis voor.

De toegang tot het terrein is veranderd om meer privacy te hebben, dat geldt meteen voor de buren in de tijdelijke woningen met wie het VOC een goed contact onderhoudt. Een van die buren was vandaag zelfs vrijwilliger bij de verzorging van de horeca.

Er werden opnames gemaakt voor de Netflix-serie Green Heart waarin veteraan Jamal Saksak (3 x Bosnië, 1 x Irak) een belangrijke rol speelt, hij interviewt allerlei bij de veteranen betrokkenen. Jamal bestreed zijn PTTS-syndroom door rapid-eye-movement-therapie en veel sport en beweging. (uitzending najaar)
Jan de Wit van kabinetszaken van de gemeente was een van de geïnterviewden.
Er waren veteranen uit de hele regio aanwezig, van allerlei onderdelen zo te zien aan de verschillende insignes, zoals dat met de twee dolfijnen van de onderzeedienst. Een van de aanwezigen was aalmoezenier mw. Brouwers.
Joe Tennessee -veteraan Joepie Thijssen- zong en speelde 's middags country-muziek. Leden van de tweede wereld re-enactment-groep Indian Head poseerden bij hun vlag, en later samen met een van de vrijwilligsters. Toen was het tijd voor een speciaal voor het VOC gebrouwen biertje.

(c) Gerard Monté 2021

-----



+ 28/8/2021 Herdenking in het Zuiderpark voor de Bossche gesneuvelde militairen in Nederlands-Indië

...
met een toespraak door Brigade Generaal Paul Hoefsloot -zie onderaan deze pagina *)

---



+ 28/8/2021 bijeenkomst in het VOC met postume uitreiking medailles en Indische maaltijd

...

(c) Gerard Monté 2021

-----



+ 11/9/2021 gado gado-maaltijd

Naast allerlei activiteiten zoals gesprekken, onderlinge opvang, het museumpje uitbouwen, materialen verzamelen voor stichting Hulphond (oa zuivelpakdoppen), goederen voor goede doelen (binnenkort voor Hongarije), kleine cursussen (oa leren vissen) is er af en toe ook tijd voor gezellige ontspanning. Vandaag maakte Helma voor een aantal bezoekers een gado gado-maaltijd. Dat is een maal met koude gerechten maar de saté en de saus zijn warm.

(c) Gerard Monté 2021

-----



+ 27/11/2021 Veteranenkalender 

Nancy Janssen maakte in de corona-tijd kennis met de marinierskalender. Zij wilde iets doen voor veteranen met PTTS die een hulphond nodig hebben. Ze nam het idee van een kalender over maar dan met veteranen. Fotograaf Jan Dijkstra zei zijn medewerking toe en Nancy ging verder op zoek naar wie model wilde staan.
Generaal bd Peter van Uhm heeft geposeerd voor de kalender, hij is Ambassadeur van stichting Hulphond Nederland, daar gaat de opbrengst ook naar toe. Andere veteranen die in de kalender te zien zijn:  oud-directeur van het Veteranen Instituut Ludy de Vos, Wisse Krijger, Maaike Hoogewoning, pilote Dominique Schreinemachers,  Marco Boerendonk , Joepie Thijsen alias zanger Joe Tennessee, Gwenda Nielen, Gerben van Es, en Manuel Stegeman.
Het Nationaal Militair Museum te Soesterberg verleende belangeloos zijn medewerking, en het Grafisch bureau Mooi Creatie heeft kostenloos de Veteranenkalender ontworpen.
De fotoshoots van de kalenderfoto's zijn ook te zien in de documentaires van Jamal Saksak en in Green Heart van Matt Jeam.

Met enkele foto's van de fotoshoots door Jan Dijkstra en de overhandiging van het eerste exemplaar.
De uitreiking daarvan moest vanwege de nieuwe coronamaatregelen in beperkte kring plaatsvinden.

info kalender en op FB  -  ouwestomp VOC 
(c) Gerard Monté 2021

-----

+ 4/3/2022   Veteranen VOC - hulpgoederenactie voor Oekraïne (De Fuik en winkelcentrum Helftheuvel)
zie Actueel 2022 1e kwartaal  en Actueel 2e kwartaal

-----

+ 14/3/2022 Veteranen Ontmoetings Centrum Den Bosch-Brabant Noord - Commonwealthday
herdenking van alle omgekomen militairen in oorlogstijd of oorlogsomstandigheden.

-----

Voor de Oekraïne -acties zie Actueel 2022 Tweede kwartaal

-----

+ 27/8/2022  VOC - Herdenking Omgekomen Bossche Militairen in Zuidoost-Azië 1941-1962 - zie Oorlogsherdenkingen 2022



Na de herdenking in het Zuiderpark werden de bezoekers ontvangen in het VOC aan De Fuik 9 in Den Bosch West.
Postume medaille-uitreiking
Aan Berry van Hoof is postuum het Nieuw-Guinea-herinneringskruis toegekend. Het werd door Luitenant der 1e klasse Maurice Piette en korporaal Paul Galjard uitgereikt aan zijn dochter Cathy. Zij droep op de herdenking in het Zuiderpark een gedicht van haar vader voordroeg: Kaimana Nieuw-Guinea.

Na de gezamenlijke Indische maaltijd, de zgn. blauwe hap in militaire kantine-termen, kreeg een van de veteranen die als vrijwilliger afscheid nam als dank voor zijn werkzaamheden bloemen en een presentje.
Degenen die in de rij stonden voor de maaltijd konden het museum-gedeelte bekijken.
Er is een boek in de maak met een overzicht van alle omgekomen Bossche militairen in Zuidoost-Azië 1941-1962. De auteur is Gerard van Zundert.
info ouwestomp VOC

(c) Gerard Monté 2022


-----




+ 24/12/2022  Kerstlunch voor veteranen met familie en genodigden in De Fuik 

Een gezelligheidsbijeenkomst voor veteranen en hun familie uit de regio, vrijwilligers en genodigden. Jeroen Stam vertelde oa dat in het nieuwe jaar diverse acties doorgaan, onder meer voor Hulphond, en ook de inzamelingen voor Oekraïne.

Aan het eind van de middag volgde nog een 'Lichtjesavond' waarbij in Den Bosch en omgeving kaarsjes gezet werden op de (oorlogs-)graven van militairen die in WO I  en  WO II omgekomen zijn [geen foto's].

(c) Gerard Monté 2022


-----




-----



zie ook Nieuw Veteranen Ontmoetingscentrum - De Fuik - Den Bosch West - 2017 - 2020
met oa.:
+ febr 2019  -  Ouwe stomp  -  Reünieorkest Regiment Van Heutsz
+ 31/8/2019 herdenking Bossche gesneuvelde militairen - Indiëmonument Zuiderpark
+ 22/10/2019 opening expositie voorwerpen en foto's uit WOII   + 25/10 ontvangst war veterans uit Wales
+ 30/11/2019 Indisch diner en lezing - Het onbeloofde land
+ 20/02/2020 De veteranen van het VOC protesteren tegen de komst van een stadscamping
+ 19/8/2020 Libanonactie van het VOC

zie ook de Veteranen- en Bevrijdingsdag 2017  -  idem 2018 

(Reünieorkest Regiment Van Heutsz (is nu zelfstandig en oefent tegenwoordig in de Brederode-kazerne in Vught, net als het exercitie-peleton) 
©2021 Gerard Monté

 -------------------------

*) tekst van de toespraak van Brigade Generaal Paul Hoefsloot op 28-8-2021

Dames en heren,

Herdenkingen van de inzet en offers in en rond voormalig Nederlands-Indië zijn
altijd indrukwekkend. Zeker in de aanwezigheid van mensen die de Tweede
Wereldoorlog in Zuidoost-Azië bewust hebben meegemaakt. En in de
aanwezigheid van mensen die de jaren van de dekolonisatiestrijd hebben
doorleefd of in de nasleep daarvan zijn ingezet tijdens het conflict op Nieuw-
Guinea. Zij hebben toen offers gebracht en van hun - als veteraan of thuisfront
- zijn in latere jaren opnieuw offers gevraagd. En ondanks al die offers dragen
zij Nederlands-Indië en het huidige Indonesië in hun hart. U allen die vandaag
de herdenking hier bijwonen, voelt zich nauw verbonden met de slachtoffers
van die periode, in het bijzonder de om^eto^en Bossche militairen die in de
periode 1941 - 1962 zijn omgekomen in Nederlands-Indië.

Indrukwekkend. Dat is het woord dat als geen ander woord bij deze herdenking
past. Indrukwekkend dat u meer dan 75 jaar na dato weer hier bijeen bent
gekomen om eer te betonen aan deze gevallenen. Om ze te gedenken. Om ze
gezamenlijk in herinnering te roepen. Herdenken zorgt immers voor een band
tussen mensen, zoals u hier bij elkaar bent. Herdenken schept evenzeer een
band tussen de levenden en de doden, tussen oud en jong, tussen het heden
en het verleden. En we putten daar kracht uit voor de toekomst.

Herdenken biedt ook troost. Bijvoorbeeld doordat we door te herdenken ook
terugdenken aan de oorlogsjaren zelf. We proberen te reconstrueren en we
proberen te begrijpen. Begrijpen, niet om goed te praten en niet om te
veroordelen. Begrijpen waarom Nederlanders, Indische Nederlanders, Molukse
mensen en zovele anderen, Nederlands-Indië als hun moederland
beschouwden waarmee ze zich tot in het diepst van hun wezen verbonden
wisten. Begrijpen waarom al die groepen - blank en bruin, Indonesiër, Indische
Nederlander, Molukker en Nederlander - trouw waren aan het koningshuis en
zij aan zij vochten tegen de binnenvallende Japanners, zij aan zij streden in hun
verzet tegen de bezetter, zij aan zij vernederingen en wreedheid ondergingen.

Begrijpen dat de de kolonisatiestrijd in de jaren na de Japanse capitulatie niet
simpelweg een strijd tussen Nederland en Indonesië was, maar ook een zeer
complexe burgeroorlog tussen veel partijen. Dat het vanaf de bloedige Bersiapperiode
voor velen ook een gevecht was om een nieuw land te creëren. Een
land dat moederland kon blijven en vaderland kon worden, voor al die
groepen. Begrijpen ook in wat voor moeilijke en uitzichtloze situatie al die
dienstplichtigen en oorlogsvrijwilligers vanaf 1945 terechtkwamen, ongeacht
hoe ze over hun onmogelijke taak dachten. Begrijpen ook waarom er in de
jaren 1941-1949 zulke offers werden gevraagd en gebracht. Zodat ook de
jongere generaties het beter begrijpen en met respect het herdenken
voortzetten. Ook die hoopvolle gedachte biedt troost.

Herdenken is ook in een ander opzicht meer dan het eren van de gevallenen en
het benoemen van de gebrachte offers. U weet dat ongetwijfeld als geen
ander. Met het herdenken van gevallen militairen en burgers herdenken we
ook wat wij van hen hebben gevraagd, bijvoorbeeld wat zij als militair hebben
gedaan, waarvoor zij hebben gestreden en waarom dat voor de Nederlandse
en Nederlands-Indische samenleving toen zo belangrijk was. Dat zegt iets over
hun bijzondere militaire verdiensten, maar ook over de verdiensten van al die
veteranen die gelukkig de oorlog wel overleefden. Waarbij we niet moeten
vergeten dat een deel van de veteranen die terugkwamen uit De Oost of naar
Nederland overkwamen lichamelijk of geestelijk waren getekend. Zij, hun
partners en wellicht ook hun kinderen, betalen soms tot op de dag van vandaag
de prijs voor wat de samenleving destijds van hen vroeg. En hoe belangrijk die
samenleving dat toen vond. Herdenken, dames en heren, geeft militairen en
veteranen, maar ook burgers, de overtuiging dat die militaire inspanningen los
van het eindresultaat of hoe er later over is geoordeeld - er wel degelijk toe
deden.

Mannen en vrouwen die enorm moedig waren, bereid om grote risico's te
lopen voor de vrijheid van henzelf en die van anderen. Mannen en vrouwen die
daarvoor veel te vaak, een hoge prijs betaalden, ja zelfs hun leven gaven. Denk
aan mannen van het KNIL en de Marine die in en rond Nederlands-Indië de
Japanners weerstonden. En denk aan de vele duizenden militairen die de strijd
tijdens de oorlog voortzetten, vanuit Australië of waar dan ook. Te land, ter zee
of in de lucht. En denk vandaag in het bijzonder aan de omgekomen Bossche
militairen. Alle verhalen over hun verzet en hun moedige strijd vervullen u en
mij met diep ontzag.

Sommige van die verhalen zijn beroemd. Denk maar aan het onverschrokken
optreden van Doorman in de Javazee. Andere verhalen zijn minder bekend of
vrijwel onbekend. Zoals het ontzagwekkende verhaal van Pieter de Koek die
weigerde zich aan de Japanners over te geven. Die een Nederlandse vlag in zijn
rugzak deed en die zich samen met andere leden van de groep Kokkelink
terugtrok in de jungle van Nieuw-Guinea en de strijd jarenlang in de vorm van
een guerrilla voortzette. Het zijn verhalen die ontzag inboezemen en die ons
tot op de dag van vandaag inspireren.

Wij zien het binnen het Nederlands Veteraneninstituut daarom als onze taak
om die verhalen vast te leggen en uit te dragen. Verhalen van veteranen en
soms ook verhalen van partners of weduwen. Dat doen wij via onze digitale
interviewcollectie die jaarlijks duizenden mensen raadplegen. En dat doen wij
via Checkpoint, onze website en door het publiceren van boeken in de serie
Militaire Ooggetuigen waarin juist die persoonlijke ervaringen van veteranen
centraal staan. Vorig jaar verscheen het prachtige boek "75 jaar bevrijd.
Herinneringen aan strijd en onvrijheid.", waarvan de laatste hoofdstukken over
de strijd en het einde van de Tweede Wereldoorlog in Azië gaan. En over twee
maanden publiceren we een nieuw deel van de serie Militaire Ooggetuigen,
ditmaal met de titel "Nederlands-Indië 1941-1949." Het vastleggen en
uitdragen van indrukwekkende verhalen van veteranen blijven we doen. We
zien dat ook als een hommage aan alle veteranen en hun thuisfront. Het is
herdenken in boekvorm.

Dames en heren, ik ga afronden. Herdenken is een zoektocht naar begrip,
eerlijk en onbevooroordeeld. Het is ook een eerbetoon aan hen die onder de
moeilijkst denkbare omstandigheden het goede nastreefden, grote moed
toonden en zich opofferden voor wie hen lief was en voor wat hen goed en
rechtvaardig leek. Herdenken is ook een eerbetoon aan hen die in het verleden
het hoogste offer brachten, een eerbetoon aan hen die met wonden of
littekens terugkwamen en een eerbetoon aan al die nabestaanden die de
kracht moesten vinden verder te gaan. Herdenken is echter ook een opdracht
aan het heden en de toekomst. Herdenken herinnert ons er ook aan waartoe
mensen in goede zin in staat zijn en bereid zijn. Niet alleen voor zichzelf, maar
juist ook voor anderen en voor de toekomst van anderen. Dat moet ook ons
inspireren tot het verrichten van goede daden. En hoe vaker en makkelijker we
tot goede daden in staat zijn, hoe gewoner dat wordt, hoe lager de drempel
wordt naar grote daden waarmee we - nu en in de toekomst - hopelijk het
verschil echt kunnen maken. Dat wens ik mijzelf toe. Dat wens ik u toe. Dat
wens ik ons toe.

(c) Paul Hoefsloot                                                        /gerarddenbosch